Η διαφθορά είναι ένα πολυετές πρόβλημα που εκτείνεται σε όλες τις μορφές πολιτικής εξουσίας, παραμένει σε μεγάλο βαθμό ατιμώρητη στην Ελλάδα και διαιωνίζεται σε μεγάλο βαθμό από το πολιτικό σύστημα και τις κομματικές πελατειακές σχέσεις.
Μετά από δύο αιώνες αγώνων και θυσιών για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη, ο λαός βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπος με το χάος. Η χώρα μας πλήττεται από όλες τις πλευρές: είμαστε η δεύτερη πιο διεφθαρμένη χώρα στην ΕΕ και κατατάσσεται μεταξύ 57ης και 67ης θέσης μεταξύ των 180 πιο διεφθαρμένων κρατών την τελευταία δεκαετία.
Στο πλαίσιο αυτό, ο δικαστικός μηχανισμός όχι μόνο αντιστάθηκε και δικαιολόγησε τον θεσμικό του ρόλο, αλλά αναδείχθηκε και σε σημαντικό πυλώνα ενός διεφθαρμένου κράτους. Αν και συχνά διακηρύσσεται η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, είναι σαφές ότι οι πολιτικές δυνάμεις χειραγωγούν τον δικαστικό μηχανισμό.
Οι προσπάθειές τους για τη βελτίωση της κατάστασης δεν αποσκοπούν στην εξυγίανση της κατάστασης, αλλά στην απόκρυψη των αδυναμιών τους, γεγονός που τους καθιστά όλο και πιο αόρατους για τους πολίτες. Ένας άλλος τρόπος απόκρυψης της θλιβερής κατάστασης του δικαστικού μηχανισμού είναι η αδιαφάνεια.
Πρόσφατα, το ελληνικό κράτος κατηγορήθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ότι απαγόρευσε την κριτική σε διεφθαρμένους δικαστές. Ομόφωνο ψήφισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Δικαστών για τον αποκλεισμό της Ελληνικής Ένωσης Δικαστών από την Επιτροπή Δικαιοσύνης και Δικαστικών Αρχών με το σκεπτικό ότι οι Έλληνες δικαστές εκτελούν πολιτικές εντολές και δεν υπηρετούν τη δικαιοσύνη και ότι το κράτος δικαίου καταρρέει στην Ελλάδα.
Κλασική έκφραση ενός διεφθαρμένου κράτους είναι η εισαγγελία και το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης εν γένει, όπου σπάνια λαμβάνονται τεκμηριωμένες αποφάσεις. Επανειλημμένα, οι εισαγγελείς βλέπουμε να αναλαμβάνουν ξεδιάντροπα την υπεράσπιση σαφώς ένοχων κατηγορουμένων από την αίθουσα του δικαστηρίου, και ονομάζουν αυτή τη μεροληπτική, ιδιοτελή και καταχρηστική άσκηση της εξουσίας που τους έχει αναθέσει η κοινωνία “ελεύθερη κρίση”.
Οι δίκες στα ελληνικά δικαστήρια μπορεί να διαρκέσουν δεκαετίες. Οι δικαστικές αποφάσεις δεν έχουν χρονικό όριο και εκδίδονται μήνες ή και χρόνια μετά τις δικές μας αποφάσεις. Ό,τι ισχύει για τα άλλα διοικητικά όργανα, σχετικά με την υποχρέωση της υπηρεσίας να απαντήσει εντός συγκεκριμένης και εύλογης προθεσμίας, δεν ισχύει για το ελληνικό “δικαστικό σύστημα”.
Το σκάνδαλο δωροδοκίας πολιτικών κομμάτων και πολιτικών προσώπων από τη Siemens καταδεικνύει την τεράστια διαφθορά στη χώρα μας. Λόγω της παραγραφής των εγκλημάτων, όλοι ή οι περισσότεροι από αυτούς είναι αθώοι.
Ο δικαστής δεν ασχολήθηκε όταν ο κ. Τσοκάτος (οικονομικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ) παραδέχτηκε ότι έλαβε ένα εκατομμύριο μάρκα για την προεκλογική του εκστρατεία;
Με άλλα λόγια, όλοι είναι αθώοι, ακόμη και ο κ. Χριστοφοράκος, ο οποίος εγκατέλειψε τη χώρα για να αποφύγει τη σύλληψη. Το έγκλημα έχει παραγραφεί. Τι έπρεπε όμως να είχαν κάνει; Φυσικά και θα έπρεπε να δικαστούν και θα έπρεπε να τιμωρηθούν οι εισαγγελείς και οι δικαστές που δεν έκαναν τίποτα και άφησαν να περάσει η προθεσμία. Είναι κάτι παραπάνω από προκλητικό το γεγονός ότι απλοί πολίτες δικάζονται για μικροαδικήματα όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα παραγραφής.
Το σκάνδαλο Novartis και η υπόθεση Νο 1 αποτελούν μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της παγκόσμιας δικαιοσύνης. Βέβαια, είχαν υπάρξει παρόμοιες υποθέσεις από τη δολοφονία των γκάνγκστερς της ηρωίνης στην Ιταλία, οι οποίοι δολοφόνησαν τους ηρωικούς δικαστές Φαλκόνε και Μπορσελίνο. Αλλά το σύστημα αντέδρασε εναντίον των εγκληματιών, των διεφθαρμένων πολιτικών και των δημοσιογράφων που λειτουργούσαν ως προστάτες τους.
Επί δεκαετίες, το πρόβλημα της χώρας ήταν η διαφθορά και η αδικία, που έμεναν ατιμώρητες από τα μέλη της δικαιοσύνης. Καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη και εξαρτάται από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Αυτός ο κύκλος της διαφθοράς πρέπει να σπάσει και να αφεθεί να φουντώσει.
Η κρατική τάξη πρέπει να βασίζεται στην ισότητα, την ισονομία και την ισοπολιτεία των πολιτών. Η δικαιοσύνη πρέπει να διοικείται με άριστο τρόπο, ώστε η δημοκρατία να μπορεί να αναπτυχθεί μόνο όταν η δικαιοσύνη λειτουργεί άριστα.
Οι δικαστές πρέπει να τηρούν και να εφαρμόζουν το νόμο και τη δικαιοσύνη αμερόληπτα. Αυτό δημιουργεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών και των δικαστών και επιτρέπει στους δικαστές, ως φύλακες της δικαιοσύνης, να εκτελούν αμερόληπτα τα καθήκοντά τους μέσω των συνεχών προσπαθειών τους για την παραγωγή ποιοτικού έργου.
Η αρετή της δικαιοσύνης αποτελεί το βασικό θεμέλιο ενός ενάρετου κράτους.
Αρθρογράφος : ΔΑΕΙΡΑ
ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ : ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ
ΟΙ ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΥΡΟΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΟΣ
ΠΑΠΙΚΙΟ ΟΡΟΣ: Η ΑΙΩΝΙΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ “ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ” ΣΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ
